Wprowadzenie: Julia Wallmüller (Deutsche Kinemathek)
Piąty Zlot Wszechsokolski w Pradze (Pátý všesokolský slet v Praze)
Filmy Jana Kříženeckiego
real. Jan Kříženecký, Czechy, 1907, 4 min 30 s (fragmenty)
DCP, cz.-b.; plansze: CS, EN; napisy: PL; digitalizacja 2018; źródło: Národní filmový archiv
Film prezentowany z dupnegatywu obrazu
Film relacjonuje zlot towarzystwa sportowego Sokół w Pradze na Błoniach Leteńskich z ćwiczeniami i końcową paradą na Rynku Starego Miasta.
Rosalie i fonograf (Rosalie et son phonographe)
Pierwsze wredne baby kina cz. 2
Prod. Pathé Frères, Francja, 1911, 4 min
Reż. Romeo Bosett; obsada: Sarah Duhamel
Ten, niestety, niekompletny film w oryginalny sposób łączy żywy plan z animacją poklatkową i ukazuje zalety ówczesnej nowinki technologicznej – fonografu. Rosalie z niesłabnącym entuzjazmem prezentuje go każdemu kogo spotka, wywołując równie dużo radości, ile chaosu, gdyż muzyce płynącej z fonografu nie mogą się oprzeć nawet martwe przedmioty.
Sylwester (Sylvester)
Prod. Rex Film, Niemcy, 1924, 58 min
Reż. Lupu Pick; scen. Carl Mayer; zdj. Karl Hasselmann, Guido Seeber; obsada: Edith Posca, Eugen Klöpfer, Frida Richard
DCP, tinta; plansze: DE; napisy: PL; restauracja 2020; źródło: Deutsche Kinemathek
Polska premiera odrestaurowanej wersji filmu
Noc sylwestrowa w wielkim mieście. Na zapleczu tawerny właściciel i jego żona przygotowują kolację. Nieoczekiwanie pojawia się matka mężczyzny. Kobiety są skonfliktowane, mimo to synowa przełamuje niechęć i zaprasza teściową do wspólnego stołu. Wzajemna wrogość bierze jednak górę: im bliżej północy, tym bardziej rośnie i napięcie między nimi, i rozpacz mężczyzny, zakładnika ich zaborczych uczuć…
Klasyka Kammerspielu, jednego z najważniejszych artystycznych nurtów kina weimarskiego. Czwarty – i obok „Szyn” („Scherben”, 1921) najlepszy – wspólny film reżysera Lupu Picka (1886–1931) i scenarzysty Carla Mayera (1894–1944), współtwórcy czołowych osiągnięć tego gatunku. Wręcz archetypowy kameralny dramat z ograniczonym czasem i miejscem akcji, niewielką grupą – bezimiennych, zredukowanych do ról społecznych – bohaterów, którzy nagle znajdują się w kryzysowej sytuacji prowadzącej do nieuchronnej tragedii. Brak napisów (poza początkową planszą) sprawia, że narracja staje się czysto wizualna, emocje – filmowe, oparte na obrazie i sugestywnej grze aktorskiej. Klaustrofobiczność przestrzeni, w której rozgrywa się dramat bohaterów, podkreślają kontrastujące z nią swą radością i dynamiką sceny świętującego na ulicach i w salach balowych tłumu. Otwierające zaś film motto z przypowieści o wieży Babel nadaje tej historii szerszy i bardziej uniwersalny wymiar, wskazując nieumiejętność porozumiewania się jako powód tragedii.
„Sylwester” i „Szyny” pierwotnie miały być częścią Kammerspielowej trylogii Picka i Mayera zakończonej „Portierem z hotelu Atlantic” („Der letzte Mann”, reż. F.W. Murnau, 1924) – reżyser nie zaakceptował jednak narzuconego przez producentów happy endu i wycofał się z projektu.
Katarzyna Wajda
SYLVESTER Lupu Picka miał swoją premierę 3 stycznia 1924 roku w Berlinie z muzyką premierową Klausa Pringsheima. Oryginalny negatyw filmu zaginął. Niemiecka wersja SYLVESTER zachowała się w Deutsche Kinemathek jedynie w formie skróconej o więcej niż połowę. Najlepiej zachowanym elementem filmu jest współczesna kopia nitro angielskiej wersji, która jest archiwizowana w Komiya-Nitrate Collection w National Film Archive of Japan. W latach 2018–2020 film został zrekonstruowany i odrestaurowany w ramach współpracy między Deutsche Kinemathek a National Film Archive of Japan. Głównym elementem restauracji była kopia nitro z National Film Archive of Japan, która została zdigitalizowana w rozdzielczości 4K w IMAGICA Lab w Tokio. Dodatkowo użyto dwa dupnegatywy obrazu z La Cinémathèque française oraz skróconą kopię z Deutsche Kinemathek. Restaurację cyfrową przeprowadzono pod kierownictwem Deutsche Kinemathek w ARRI Media w Berlinie.
Partnerzy programowi: Národní filmový archiv, Kino Lorber, Deutsche Kinemathek
Wydarzenie SOUNDS OF SILENTS 2. Warszawskie Dni Filmu Niemego jest współfinansowane przez Miasto Stołeczne Warszawa, Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej (Stiftung für deutsch-polnische Zusammenarbeit) i Polski Instytut Sztuki Filmowej.
Muzyka MANOID
DJ, producent, live performer, sound-designer. Pod koniec 2018 roku wydał debiutancki album „Truth LP” w niemieckiej oficynie hafendisko. Płyta była wyróżniona przez europejskich krytyków muzycznych. Jako wykonawca autorskich live actów artysta pojawiał się wielokrotnie na największych polskich festiwalach, np. Tauron Nowa Muzyka czy Instytut Festiwal oraz za granicą, od Islandii po Koreę Południową. W 2019 roku wystąpił na głównej scenie Audioriver z premierowym pokazem utopijnego spektaklu „Afterhuman Afterparty” współtworzonym z duetem Hashimotowiksa – jego retransmisja została nagrodzona statuetką „Munoludy 2019” za najlepsze wydarzenie online w Polsce. W 2021 roku mogliśmy usłyszeć jego premierowy materiał, m.in. w ramach Bolier Room x Instytut Festiwal w Modlinie, a jego sety DJ-skie zabrzmiały niemalże w każdym zakątku Polski. Muzycznie łączy różne światy, odciskając na nich oryginalne, precyzyjne brzmienie oraz wrażliwość. Swoją muzyką angażuje zarówno ciało, jak i emocje słuchaczy – przenosi ich w coraz to nowe dźwiękowe przestrzenie: czasem brutalne, czasem melancholijne.
MANOID jest również założycielem Instytutu Dźwięku – nowoczesnej szkoły produkcji muzycznej oraz członkiem kolektywu Holyklang, współtworzonym z AGIMem i Szymonem Weissem.
