W 1983 roku 26-letnia Elizabeth Bouvia, osoba z niepełnosprawnością cierpiąca na
chroniczny ból, zgłosiła się do szpitala z prośbą o pomoc przy eutanazji, polegającej
na zagłodzeniu się na śmierć. Wzburzyło to opinię publiczną i media w całej
Ameryce, a po wielu latach batalii sądowej o prawo do śmierci, Elizabeth zniknęła.
Reżyser, który sam jest osobą z niepełnosprawnością, poszukuje jej śladów, żeby
sprawdzić, czy zmieniła zdanie. Film jest zapisem tych starań, ale przedstawia także
sytuację osób niepełnosprawnych, jakość ich życia i to, co rząd oraz opieka
społeczna mają im do zaoferowania. Poznajemy sprawy, o których nie mówi się w
krzykliwej debacie. Dużą rolę odgrywa tu kanadyjska rządowa organizacja o nazwie
MAID – Medyczna Pomoc W Umieraniu. Reżyser zostaje do takiej procedury
zakwalifikowany. Zastanawia się, co skłania chorych i żyjących z
niepełnosprawnością ludzi do skorzystania z programu odebrania sobie życia?
In a society where ableism and poor healthcare can limit options, the autonomy of a
disabled individual is often compromised. „Life After” demonstrates how assisted
dying may not represent choice when oftentimes it is seen as the only option.
