Zakup biletów na ten seans możliwy jest poprzez stronę festiwalu Timeless:
Uwaga: nastąpi przekierowanie na stronę https://timelessfilmfestival.pl/
Carax maluje ich miłość w ekstrawaganckich, niemal operowych kadrach, splatając surowy realizm z oniryzmem. Wirtuozerska reżyseria i rozbuchana inscenizacja przydają filmowi apokaliptycznego wymiaru, a jednocześnie czynią go intymnym wyznaniem miłosnym. To kino, które eksploduje emocjami i przekracza granice – zarówno narracyjne, jak i finansowe. Kochankowie z Pont-Neuf cieszą się bowiem sławą jednej z najdroższych i najbardziej pechowych produkcji w historii Francji. Zdjęcia wielokrotnie przedłużano i przekładano, budżet pochłonął od 100 do 200 milionów franków (pełna kwota nigdy nie została dokładnie ustalona), a Carax – jak wspominał później w wywiadach – w pewnym momencie stracił nadzieję na ukończenie swojego dzieła.
Mikołaj Mizak
A fiery, all-consuming love story unfolds against the backdrop of a Parisian bridge, where two lost souls—homeless drifter Alex (Denis Lavant) and Michèle (Juliette Binoche), who is slowly losing her sight—find refuge. Leos Carax paints their passion in extravagant, almost operatic frames, blending raw realism with dreamlike poetry. His virtuosic direction and exuberant staging lend the film an apocalyptic intensity while also making it an intimate declaration of love. This is cinema that erupts with emotion and defies limits—both narrative and financial. Lovers on the Bridge remains infamous as one of the most expensive and ill-fated productions in French history, with its budget spiraling between 100 and 200 million francs (the exact figure remains unknown). Repeated delays and setbacks plagued the shoot, and as Carax later admitted, at one point he lost all hope of ever finishing the film.
Mikołaj Mizak
Léos Carax urodził się w 1960 roku w podparyskim Suresnes jako Alexandre Oscar Dupont. Pseudonim Leos Carax stanowi anagram jego dwóch imion. W wieku niespełna 20 lat został krytykiem filmowym „Cahiers du Cinéma” prowadzonego przez Serge’a Daneya. Na łamach słynnego pisma zadebiutował entuzjastyczną recenzją Paradise Alley (1978) – pierwszego filmu wyreżyserowanego przez Sylvestra Stallone’a. Niedługo później Carax sięgnął po kamerę. Swoim pełnometrażowym debiutem – filmem Chłopak spotyka dziewczynę – wzbudził sensację na festiwalu w Cannes. Już wówczas ujawnił najbardziej charakterystyczne cechy swojego stylu: zamiłowanie do ekranowej poezji, melancholijną wrażliwość i ironiczne poczucie humoru. Następna w kolejności Zła krew otrzymała prestiżową nagrodę za innowacyjność na Berlinale. Z kolei Kochankowie z Pont-Neuf co prawda okazali się finansową klapą, lecz spotkali się z uznaniem Europejskiej Akademii Filmowej. Po ośmioletniej przerwie Carax powrócił do filmu pełnometrażowego za sprawą Poli X (w międzyczasie nakręcił tylko jeden krótki metraż Sans titre), swobodnej adaptacji powieści Hermana Melville’a. W jednym z późniejszych filmów krótkometrażowych francuski reżyser powołał do życia postać Monsieur Merde, który kilka lat później powrócił jako jeden z bohaterów Holy Motors. Film z 2012 roku okazał się rewelacją festiwalu w Cannes i sprawił, że ponownie uznano Caraxa za jednego z najważniejszych twórców współczesnego kina.
Katalog MFF Nowe Horyzonty 21. edycja
Léos Carax was born in 1960 in the Suresnes suburbs of Paris as Alexandre Oscar Dupont. His professional name, Léos Carax, is an anagram of his first and middle names, ‘Alex Oscar’. At barely 20 years of age, he worked as a film critic for ‘Cahiers du Cinéma’, the magazine edited by Serge Daney, where Carax published his first article – an enthusiastic review of Sylvester Stallone’s directorial debut Paradise Alley (1978). Only a few years later, Carax began filming his directorial debut, Boy Meets Girl, which generated significant buzz at the Cannes Film Festival and already displayed characteristic elements of his directorial style: a love for silver screen poetics, a melancholy sensitivity and an ironic sense of humor. His sophomore effort, The Night Is Young (1986) received an award for innovation at the Berlin Film Festival, followed by The Lovers on the Bridge, a financial flop that nonetheless received an award from the European Film Academy. After an eight-year hiatus, Carax returned with the full-length feature Pola X, a loose adaptation of a Herman Melville novel (he made only one short film in the meantime entitled Sans titre). One of his later shorts introduced the character of Monsieur Merde, who would return several years later in the Carax film Holy Motors. Holy Motors was the hit of the 2012 Cannes Film Festival, catapulting its director into the pantheon of leading contemporary filmmakers.
Catalog MFF Nowe Horyzonty 21. edition
Nagrody:
Europejskie Nagrody Filmowe 1992 – Najlepsza aktorka, Najlepsze zdjęcia, Najlepszy montaż; Nagrody Sant Jordi 1994 – Najlepsza zagraniczna aktorka
European Film Awards 1992 – Best Actress, Best Cinematographer, Best Editor; Sant Jordi Awards 1994 – Best Foreign Actress
