Mieszkająca w USA reżyserka Areeb Zuaiter ponownie odwiedza Gazę – miejsce, w
którym pierwszy raz była w wieku czterech lat na rodzinnych wakacjach ze swoją
palestyńską matką. Po śmierci matki nostalgia Areeb za ojczyzną powraca
szczególnie silnie, gdy ogląda w sieci nagrania radosnych nastolatków,
uprawiających parkour wśród ruin powstałych w wyniku eksplozji. Nawiązuje kontakt
z jednym z nich – Ahmedem i wyrusza w podróż do Gazy, eksplorując zarówno
miejsca do parkouru, jak i symbole palestyńskiego ducha. Konfrontuje się z trudną
rzeczywistością, która stała się dla Palestyńczyków więzieniem na świeżym
powietrzu. Porównując to z własnym życiem w USA i dziedzictwem swojej matki,
Areeb zmaga się z poczuciem winy. Rodzi się w niej egzystencjalny konflikt, gdy
dostrzega, jak bardzo Ahmed pragnie ucieczki z ojczyzny, bo zdaje sobie sprawę,
jak dużą emocjonalną pustkę spowoduje u niego ta decyzja. Ich wspólna podróż
staje się nie tylko poszukiwaniem utraconych wspomnień, ale także eksploracją
tożsamości i przynależności do opuszczonego domu. Film pokazuje ostatnie
spojrzenie na Strefę Gazy przed tragicznymi w skutkach wypadkami, jakie miały
miejsce 7 października 2023 roku.
When filmmaker Areeb Zuaiter lost her Palestinian mother, she lost her connection
to Gaza. With all the memories from her childhood destroyed, she sets out on a
quest to connect with a young man she sees in a video doing parkour among ruins in
Gaza. With Ahmad as her guide, she explores life in Gaza, and rebuilds her
memories of her mother and her childhood. In this time when Gaza and its people
are being devastated every day, here’s a portrait of a tormented city and the
perseverance of its people.
