Spośród komedii Moliera wyróżnia ją szlachetność głównego bohatera Alcesta, którego trzeźwe, cyniczne spojrzenie obnaża śmieszności otoczenia. Alcest gardzi wyższymi sferami, salonowym życiem pełnym hipokryzji. Jednocześnie, darzy uczuciem kobietę należącą właśnie do tego świata, skłonną do flirtów Celimenę..
Osiem osób, które tworzą ten mikrokosmos społeczny, umieszczone są w otwartej przestrzeni, na zewnątrz rezydencji, zamiast w przytulnym salonie. Mobilna przestrzeń ma być metaforą zmienności rzeczywistości wokół nas. Reżyser twierdzi: „Teatr żyje i rozwija się, karmi się dokonaniami poprzednich wieków, ale zwraca się w stronę nadchodzącego stulecia. Należę do zespołu teatru repertuarowego i myślę, że bez świeżego podejścia do dzieł klasycznych taki teatr nie ma racji bytu”.
