Zakup biletów na ten seans możliwy jest poprzez stronę festiwalu Timeless:
Uwaga: nastąpi przekierowanie na stronę https://timelessfilmfestival.pl/
„Niebo nad Berlinem” jest swoistym „powrotem do domu” Wendersa i pierwszym niemieckim filmem po ośmiu latach spędzonych w Ameryce. Jego głównymi bohaterami są aniołowie stróże, przyjazne niewidzialne istoty w prochowcach, które słuchają myśli śmiertelników i próbują ich pocieszyć. Jeden z nich, Damiel (Bruno Ganz), pragnie stać się człowiekiem po tym, jak zakochuje się w pięknej artystce trapezowej Marion (Solveig Dommartin). Peter Falk, który gra samego siebie, pomaga mu przekroczyć tę granicę, wprowadzając go w tajniki drobnych przyjemności życia...
Film stał się kultowy na całym świecie i w 1998 roku doczekał się remake'u pod tytułem „Miasto Aniołów” z Nicolasem Cage’em i Meg Ryan w rolach głównych.
Niewiele jest takich filmów: duchologicznych obrazów, które na naszych oczach odtwarzają pewien historyczny moment, wiecznie nawiedzający rzeczywistość. Taki jest Człowiek z żelaza, tętniący energią solidarnościowych strajków; taki jest też Woodstock – grająca pocztówka z 1969 roku. Wenders w swoim poemacie o podzielonym mieście uchwycił z kolei nadchodzący rozpad żelaznej kurtyny. Ale to jeszcze nie czas, by świętować: mieszkańcy Berlina snują się po mieście ostatkami sił, a zadaniem aniołów Cassiela (Otto Sander) i Damiela (Bruno Ganz) jest ukojenie tych niespokojnych dusz. Jedną z nich jest Marion (magnetyczna Solveig Dommartin), samotna trapezistka, której myśli słucha zafascynowany Damiel. Intensywność przeżywanego przez nią smutku sprawia, że anioł zadaje sobie pytanie: jak to jest czuć, być, doświadczać? Elegijny nastrój, rozkład miejskiej tkanki i metafizyczna aura sprawiają, że Niebo nad Berlinem uważane jest za jedno z największych dokonań Wima Wendersa.
Patrycja Mucha
