Danny Boyle o pomyśle zaadaptowania na potrzeby sceny gotyckiej powieści Mary Shelley po raz pierwszy wspomniał obecnemu dyrektorowi artystycznemu National Theatre, Nicholasowi Hytnerowi, kilkanaście lat temu, kiedy pracowali razem w słynnym Royal Shakespeare Company.
Romans grozy angielskiej pisarki doby romantyzmu uznawany jest za pierwszą powieść science fiction lub przynajmniej zapowiedź tego gatunku. Tragiczna historia Wiktora Frankensteina, naukowca pragnącego rozwikłać zagadkę życia i śmierci, oraz stworzonego przez niego z fragmentów ludzkich ciał monstrum stała się tematem sporej liczby adaptacji filmowych – przez co na trwale przeniknęła do kultury masowej – które jednak w większości spłyciły filozoficzną wymowę książki Shelley „Frankenstein albo Współczesny Prometeusz” (1818). Autor sztuki i reżyser teatralnego przedstawienia zmienili ten stan rzeczy i skupili się na przesłaniu zawartym w gotyckiej powieści, którą pisarka zaczęła tworzyć, mając niespełna 20 lat, a inspirowała się prawdopodobnie aferą grabarzy z 1606 roku, mającą miejsce w miasteczku Frankenstein – dzisiejszych Ząbkowicach Śląskich.
