Tak przynajmniej widzi je Marianna: wypuszczona z więzienia mieszkanka Pragi, która dostaje pracę w luksusowym ośrodku opieki. Tam nie tylko poznaje Marka, który pozwala jej zobaczyć przyszłość w jaśniejszych barwach, ale też zdaje sobie sprawę z nierównego podziału przywilejów. Stojąc na straconej pozycji, desperacko wierzga i podejmuje ryzykowne decyzje: wchodzi w nierówną relację z zamożnym lokatorem przybytku dla seniorów, regularnie wraca do toksycznego domu i daje się porwać starym nawykom. Brawurowa rola Doroty Stalińskiej – zadziornej i niedającej sprowadzić się do parteru – sprawia, że ta „dziewczyna z marginesu” staje przed nami w pełnej krasie: rozczarowana i pełna płonnych nadziei. Feministyczny z ducha film Sass krzyczy głośno, doniośle i bez opamiętania.
Autorka opisu: Patrycja Mucha
Trzeci samodzielny film Barbary Sass, klasyczki kina kobiet w Polsce. Po wieloletniej pracy w charakterze drugiego reżysera, w latach osiemdziesiątych Sass wkroczyła z impetem na drogę samodzielnej kariery trzema filmami z Dorotą Stalińską w rolach głównych, których tematem były szanse i ryzyko związane z usamodzielnieniem się bohaterek. Po udanym debiucie "Bez miłości" i znakomitej "Debiutantce" obie artystki, Sass i Stalińska, w Krzyku osiągnęły mistrzostwo, docenione na festiwalach w San Sebastian – Nagroda CAALA i wyróżnienie CIDALC (1983), Gdyni – Nagroda za rolę kobiecą (1984), Koszalinie – Grand Prix „Wielki Jantar” i Nagroda za rolę kobiecą (1983). Wróciły do sukcesu "Krzyku" i analizy swojej współpracy w filmie "Historia niemoralna" (1990).
