Choć w ubiegłym roku wydawnictwo Suhrkamp opublikowało korespondencję dwójki pisarzy, to nie ona stała się podstawą scenariusza. Margarethe von Trotta sięgnęła po listy, zapisy snów i notatki z czasów choroby Bachmann po rozstaniu z Frischem. Wydane pod tytułem Male oscuro szkice, oddają stan psychiczny ich autorki i rzucają światło nie tylko na nieudaną relację, ale także przenikanie się życia i twórczości jednej z największych pisarek języka niemieckiego.
Margarethe von Trotta urodziła się w 1942 roku w Berlinie, w arystokratycznej rodzinie nadbałtyckich Niemców. Młodość spędziła w Paryżu, gdzie zafascynowała się kinem Nowej Fali i obrazami Ingmara Bergmana. Po powrocie do Niemiec zaczęła grać w filmach Reinera Fassbindera i Volkera Schlöndorffa. Znajomość z tym ostatnim zaowocowała małżeństwem, a w 1975 wspólnie wyreżyserowanym debiutem fabularnym, ekranizacją Utraconej czci Katarzyny Blum. Złoty Lew przyznany w Wenecji w 1981 roku za film Czas ołowiu ugruntował jej czołową pozycję w niemieckim kinie. Jej filmy były nagradzane na Berlinale i licznych festiwalach filmowych, dwukrotnie brały udział w konkursie głównym w Cannes. Jednym z ważnych tematów jej filmowej twórczości są portrety wybitnych kobiet: Róży Luksemburg, Hanny Arendt, Hildegardy z Bingen, w które to postaci wcieliła się jedna z ulubionych aktorek von Trotty, Barbara Sukowa. Ingeborg Bachmann jest kolejną postacią w tym zbiorze.