Jeden z najważniejszych utworów w dorobku szwedzkiego mistrza: śmiały, pełen autobiograficznych odniesień, zaplanowany jako zwieńczenie kariery reżysera. Jego fabuła jest osadzona na początku XX wieku i skupia się na życiu zamożnej familii Ekdahlów, a w szczególności trojga jej członków: tytułowego rodzeństwa i ich matki Emilie. Po śmierci męża kobieta wychodzi za dużo starszego od siebie duchownego, co prawdopodobnie jest jednym z największych błędów w jej życiu. Elokwentny mężczyzna odznacza się bowiem empatią i manierami inkwizytora. W mającej niespieszny, miarowy rytm opowieści komizm przeplata się z tragizmem, a kontrapunktem dla realistycznych scen są pojedyncze fantastyczne fragmenty, w których dochodzi do głosu wyobraźnia młodego Aleksandra.